ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของตัวจังหวัด มีอาณาเขตทิศเหนือติดกับอำเภอพระพรหม ทิศใต้ติดกับอำเภอจุฬาภรณ์ ทิศตะวันออกติดกับอำเภอเฉลิมพระเกียรติ์และอำเภอเชียรใหญ่ และทิศตะวันตกติดกับอำเภอทุ่งสง ก่อนมาเป็นอำเภอร่อนพิบูลย์ เคยมีฐานะเป็นหมู่บ้าน ชื่อ “บ้านร่อน” เนื่องจากราษฎรส่วนใหญ่มีอาชีพร่อนเร่ ต่อมาได้ ยกฐานะเป็นตำบล ชื่อ”ที่ร่อน” ครั้นถึง พ.ศ.2447 ได้รับการยกฐานะเป็น “แขวง” และเปลี่ยนมาเป็น “อำเภอ” ตามลำดับ
สาเหตุที่ได้ตั้งชื่ออำเภอนี้ว่า “ร่อนพิบูลย์” เนื่องจากพื้นที่ของอำเภอนี้มีสินแร่ที่สำคัญและอุดมสมบูรณ์อยู่หลายชนิด ได้แก่ วุลแฟรม ดีบุก ยิปซั่ม พลวง แบไรต์ โดโลไมท์ ฟอสเฟต และเฟสต์สปาร์ เป็นต้น ชาวบ้านจึงพากันแสวงหาแร่เหล่านี้มาใช้ประโยชน์โดยเฉพาะดีบุกและวุลแฟรม ซึ่งเป็นสินแร่ที่มีค่าในเชิงพาณิชย์และอุตสาหกรรม ซึ่งสามารถส่งออกไปจำหน่ายในต่างประเทศได้ ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลางเป็นต้นมา จึงพากันประกอบอาชีพร่อนแร่กันอย่างกว้างขวาง ผู้คนต่างถิ่นจำนวนมากที่รู้ข่าวก็เข้ามาจับจองพื้นที่ทำมาหากินด้วยการร่อนแร่เป็นอาชีพหลักเป็นเหตุให้ชุมชนบ้านร่อนเติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อทางการจัดตั้งแขวงและอำเภอขึ้น จึงตั้งชื่อว่า “ร่อนพิบูลย์” และใช้สืบมาถึงปัจจุบัน
พิกัดสถานที่ต่างๆใน อำเภอร่อนพิบูลย์ ดูที่นี่
หนึ่งในคำขวัญของ อำเภอ ร่อนพิบูลย์ ที่อยู่สุดท้ายของคำขวัญนั่นคือ "ทิวทัศน์รามโรม" เป็นที่ไปสัมผัสได้ไม่ง่ายเลย ถึงแม้ว่าจะมีถนนจนไปถึงบนภูเขา แต่ก็ใช่ว่าจะไปได้ง่ายๆถ้าไม่รู้เส้นทางหรือได้รับคำแนะนำจากผู้ที่ไปสัมผัสมาก่อนแล้วถึงความลำบากในการไปเที่ยวชม แต่ก็มีไม่น้อยที่ไปแล้วไปอีก จะเป็นเพราะอะไรต้องไปสอบถามกันเอาเองก็แล้วกัน มาถึงอีกทางเลือกหนึ่งในการเข้าถึงข้อมูลที่มีผู้ทำไว้ อาจจะดูยากสักหน่อยแต่ก็ตรงประเด็นมากที่เดียว
เส้นทางขึ้นเขารามโรม